Relatief kort bericht

Daaaig lieve mensen,

Ja dát is schrikken he. Nu al een bericht van drukke-Ira. Ja zelf sta ik er ook van te klappertanden, maar anders krijg ik dalijk weer op mn donder he ;)

Eens even denken, waar was ik de vorige keer ook al weer gebleven. 31 oktober was de vorige weblog, nou na 31 oktober komt (ook hier in Finland) 1 november. En laat dat nu net een dag zijn waarop ik niet veel heb uitgevoerd.
Ik heb uiteraard gewerkt en hier heb ik een gesprekske gehad met Denise over mijn project. We hebben de voortgang besproken, en ik heb een afspraak gemaakt met Sini Setala (coördinator voor internationale contacten van Laurea). En volgens mij heb ik savonds echt geen klap uitgevoerd, anders had ik wel onthouden, toch? Ik heb geen film gekeken, nee dat had ik me wel herinnerd. Misschien hebben we er weer een pokeravond tegenaan gesmeten, maar volgens mij niet.
Vrijdag 2-11 was een stuk interessanter. Uiteraard ook weer gewerkt (logisch ook) maar daarna gauw gauw naar huis en boodschapjes gedaan voor het weekend. Ik had Seun mee op sleeptouw genomen om mn boodschapjes te dragen (we hadden nog een karretje op het balkon, twee is weer teveel van het goede), laat die udder het bier uit zn handen vallen, GRRR. Vier blikjes volledig gecrasht, de rest hebben we nog kunnen raden. Je kunt dus wel raden wie de komende tijd mijn drinken gaat betalen :)
Na de boodschapjes ben ik naar Kamppi gegaan, naar Sanne, Steef en Eef. We hebben ons pizza gehaald, stonden we daar in het nederlands (uiteraard) te overleggen wat we zouden nemen, beginnen die mensen in het Duits tegen ons te kletsebetse. Kregen we uiteindelijk ook nog korting :) en het was echt superrrr lekker, we hadden 4 verschillende pizzas gekozen en thuis konden we lekker van alles proeven MMMM heerlijk.
Daarna hebben we idols gegeken via rtl-gemist en daarna hebben we filmpjes gehaald. Jaja, zelfs hier in finland hebben ze videotheken heujjj. We hebben love actually gekeken, lekker zwijmelen. Ja we wilden in eerste instantie naar de bios gaan, maar omdat ik afhankelijk was van de treintijden hebben we toch maar een film gehaald, dan konden we gewoon doorkijken. En kon ik rustig naar de trein lopen. En is natuurlijk ook veel gezelliger :D
Zaterdag lekker uitgeslapen en wasjes gedraaid, savonds vierde Daniel zijn verjaardag. Hij was woensdag al jarig geweest en Yumi en ik hadden hem sokken gegeven en felicitaties in 4 talen, tel even met me mee: Duits, Fins, Nederlands en Japans :) Hij waardeerde het echt super erg, want het was namelijk het eerste cadeautje wat ie kreeg die dag, hihi. De verjaardag was leuk, fotos staan al op mn website http://picasaweb.google.com/irabaggen en er volgen er nog meer. Mari en ik hadden een nieuw dansje, de zwemdans, snorkelen, borstkrauwel (schrijf je dat zo), schoolslag, watertrappelen, echt geweldig :D Snachts nog afterparty gehouden bij Daniele (jaha, dat is iemand anders) die heeft nog lekker pasta gemaakt en toen lekker in mn eigen bedje gekropen. Zondag was het weer Onnela-tijd, laatste zondag-Onnela van de NL-meisjes, die zijn namelijk vrijdag naar huis gegaan, maar daarover volgt later meer. Voor de mensen die dat nu al willen lezen, kunnen even de zoekfunctie gebruiken voor Sanne, dan is dat ook snel gevonden ;)

Verder waar ik was gebleven, zondag Onnela was weer leuk, die DJ’s hier moeten altijd nog oefenen, non-de-pie-nog-an-toe af en toe staan er echt hele slechte. Die zetten bijna altijd dezelfde cd op, janee nix te mixen hier hoor, gewoon rechttoe-rechtaan, boem. En dan als het liedje is afgelopen, stilte, dan volgende liedje. Maarrrr, afgelopen zondag hadden we een nieuwe DJ, die probeerde de liedjes aan elkaar te mixen met de bassen. Potverdorie zeg, die kon er ook nix van, de maten liepen totaal niet over, echt net niet. Maarja, hij probeerde t wel. Deze DJ had echter het knopje van de stoommachine gevonden, heujjj wat een feest, echt om de paar minuten PSHSHSHSHHSHSHHSHSHSHHS Sanne (ghihi, ff de snelle lezer pesten) en Stephanie waren er afgelopen zondag niet.

Maandag 5 november was weer een normaal dagje, dus daar hoeven geen woorden aan vuil te worden gemaakt. Zooo, zijn jullie daar ook gauw klaar mee he.
Dinsdag ben ik echter voor de laatste keer naar mijn geweldige niet-engelssprekende dokter geweest. Ik had mijn afspraak om 10u maar moest tot 10.30u wachten, toen ik ein-de-lijk aan de beurt was, mocht ff met mijn armpje zwiepen ‘nee dokter, het doet geen pijn’. De dokter was blij en ik ook. Ik was alleen iets minder blij met de rekening, ik moest namelijk wel betalen voor de volle 20 min., terwijl ik maar 5 (!!!) minuutkes was binnen geweest. Toen ik er wat van zei, zei hij dat er geen verschillende prijzen waren (ja daar geloof ik geen drol van, maarja, brave Ira heeft toch netjes betaald). Daarna ben ik weer braaf naar het werk gegaan en heb tot 17u gewerkt, daarna gauw gauw naar het postkantoor gesneld. Want ik was al 1,5 maand aan het wachten op mijn H&M-order en nadat ik R-Kioski (de naam zegt het al: Kiosk) helemaal had plat-gestalkt (is dat wel iets?) ging ik het eens bij het postkantoor proberen. Daar kreeg ik te horen dat ik een track-nummer nodig had (ja dat hadden ze me bij die kiosk nooit gezegd) en dan kon het postkantoor opzoeken waar het pakketje was. Ik dus braaf naar H&M gebeld. Kreeg ik daar potverdrie-euro-tiencent-dubbeltjes te horen dat ze geen order konden vinden. Om een lang verhaal kort te maken hadden die oelewappers mn opdracht gecancelled, zonder enige waarschuwing. Opnieuw bestellen zou een maand duren, en (ja, dat had ik nog niet verklapt) ik had mijn ski-outfit nodig voor Lapland, en over een maand ben ik alweer terug van Lapland. Ik kon wel huilen (echt waar), ik was zo boos :( Maarja, die mevrouw kon er ook niks aan doen (hoop ik dan voor haar), dus heb ik haar bedankt voor de moeite en heb de hoorn-erop (waarop?)-gesmeten.

Woensdag 7 november had ik een afspraak met Sini Setälä, coordinator van internationale contacten van Laurea. Een van mijn taken is namelijk het updaten van dit relatie-systeem en zij zou me instructies geven. Ik had dat systeem al vaak gebruikt dus binnen 10 minuutkes was me duidelijk wat van mij verwacht werd. Ik ben nu bezig met rapporteren van de ‘missing files’ en probeer die zelf aan te vullen. En ondertussen ben ik dus ook bezig met het zoeken naar ‘best practises’ van internationale uni’s. Ik probeer het te combineren, anders moet ik 17x op dezelfde website kijken en nu kijk ik gewoon een beetje langer op die website, koppie koppie he :)
Woensdagavond was er een glamourparty georganiseerd, maar aangezien ik niet zo bling-bling ben aangelegd had ik natuurlijk niets in huis. Ik dus weer naar H&M (ja, ik had t ze al een beetje vergeven). Ik kom daar binnen. Wat ziet mijn oog? De Ski-jas en de ski-broek! Ik dus meteen gepast, maar ik zou geen Ira Baggen heten als ik beide niet in twee maten zou meenemen. De jas heb ik inmiddels al aan dus daar was ik gauw uit (qua maatkeuze), maar de broek ga ik vandaag besluiten. Ik had me nog allemaal glittertjes aangeschaft (vond iedereen heel leuk :) ) en nieuwe oorbellen en ketting. Non de pie, wat was ik blij :) Ik liep afgelopen tijd namelijk met mijn fleecevest en herfstjas over elkaar, niet echt handig. Nu kon ik lekker mijn nieuwe jas aan, yessss. Donderdag heb ik meteen een nieuwe sjaal gekocht (die hadden ze maar in een maat, dus kon ik daar ook niet over twijfelen) dus nu maak ik lekker de blits daarmee (h).
De glamourparty was leuk (fotos volgen op http://picasaweb.google.com/irabaggen), gezellig met Stephanie en Eveline lekker NL praten. Sanne lag ziek op bed, germ.. Sanne (nog ff om de snelle lezer te pesten) was gelukkig wel donderdag weer beter.
Donderdag was namelijk de laatste avond van Sanne, Stephanie en Eveline in Onnela. Het was geweldig. Het was helemaal niet druk (vonden we helemaal niet erg) en de muziek was goed (voor zover je het goed kan noemen). Ochgerm en rond 1u moesten wij gaan om de trein te halen. Iedereen kwam afscheid nemen bij de NL-meiskes, draaiden ze toen ook nog Umbrella – Rihanna. Dat is de Erasmus-song geworden, iedereen gaat zo staan met een arm omhoog, allemaal onder paraplu, ghihi, het ziet er geweldig uit, je herkent meteen alle erasmusstudenten :)
Maar potverdikkemenog, stonden we daar te huilen in Onnela. Het was wel een geweldig moment, natuurlijk niet leuk dat we moesten huilen, maar het was fijn om te zien dat iedereen het er moeilijk mee had. Op zo’n moment realiseer je je pas echt dat de tijd voorbij vliegt en dat je echt moet genieten van elk moment. Pluk de dag :)

Oja, voordat ik naar Onnela ging hadden Mathias en Hendrik lasagna gemaakt, heeeerlijk en daarna hadden we nog een klein feestje bij de Sanne en Stephanie in het kleine flatje. Lekker knus, met ong. 15 mensen was het hele app. vol. En dan te bedenken dat in Espoo ong. 40-50 (denk ik) in de woonkamer/balkon staan te kletsebetse.

Vrijdag 9 november was het helaas zo ver. Sanne en Stephanie gingen naar huis. Van te voren nog even langs hun flatje geweest, allemaal (ook Eveline die een dag later zou gaan) een lieve kaart geschreven voor de handbagage en nog even over koetjes en kalfjes gekletst. Daarna mijn buit geind, nee dat klinkt wel heel oneerbiedig, maar ik kreeg van Sanne en Stephanie echt vanalles :) Een wok, thee, hagelslag, pasta, kruiden, drop, echt super geweldig!! Daarna kondigde ik –als verassing- aan om mee te gaan naar het vliegveld, ik had het al aan Eveline gevraagd en zij zei dat dat een geweldige verassing was. Gelukkig vonden ze het super. Dus zo gingen Jose (spaanse jongen) en ik mee in de bus naar het vliegveld. We mochten de koffers dragen (waren wij ook nog ergens goed voor). In de bus kregen ze echter telefoon. Geweldig nieuws, ze kregen te horen dat ze in febr. Op stage mochten naar MALEISIE!! Die twee waren dus helemaal door het dolle heen, het was heel raar. Ze staan op het punt het ene avontuur af te sluiten en dan mogen ze zich al gaan voorbereiden op een nieuw avontuur. Echt geweldig :)
We hebben lekker over koetjes en kalfjes gekletst, koffers gewogen (hendig te zwaar), koffie gedronken en afscheid genomen. We konden het gelukkig nog allemaal droog houden, maar Jose en ik zijn tot het aller aller laatste blijven staan, totdat we ze echt niet meer konden zien. Echter de controle van de handbagage waren problemen. Aangezien het koffer van Sanne veel te zwaar was, had ze allemaal spullen in dr handbagage gedaan. Daar zaten ook heel veel verzorgingsspullen (=vloeistof) bij. Opeens komt die douane-meneer op ons af met al die spullen, mocht ik die hebben :) DANKJEWEL NOG SANNE + STEEF!! Ze komen goed van pas, en tja, het is natuurlijk altijd beter dan weggooien :)

Geen tijd om te treuren, want zaterdag was er weer een flatfeest. Het was wederom geweldig, echt heel leuk. Fotos volgen binnenkort op mn website http://picasaweb.google.com/irabaggen
Ik ga niet verklappen tot hoelaat ik ben opgebleven, maar ik kan vertellen dat ik de volgende dag tot 14u in mn bed heb gelegen. Ik was om 11u wakker, maar ben daarna weer in slaap gevallen, ghihi.
Zondag was het 11-11 maar iedereen (ook ik) sliep nog om 11.11u dus helaas hebben we het seizoen niet kunnen inwijden. Koffie-leut-uurtje om 17u en daarna lekker oven-kreukel-frietjes gegeten. Savonds was de verjaardag van Daniele (is al 28 geworden, kom ik dalijk ook eens kijken met mn 20 lentes jong hahaha). We zijn maar een uurtje geweest, iedereen was kapot moe en we wilden energie sparen voor de rest van de week.

Maandag ben ik voor het eerst naar de sauna geweest. Samen met Daniela en Guilia hebben we ander half uur zitten stomen (wel met tussendoor lekker koele douche), maar mn hoofd was zo rood als een ik-weet-ook-niet-wat. Maar het was heerlijk.
Maandag is ook sneeuw gevallen, het vriest hier de hele dag dus het ligt er nog steeds. We kunnen nu echter niet meer naar de trein rennen, dus moeten we eerder vertrekken en de wandelschoenen aan (ik heb mn gewone schoenen wel bij me, dus die doe ik op school aan om de blits mee te maken).

Dinsdag hadden we voor het eerst treinvertraging. Er was een brandje op de het station van bestemming en dus stopte de trein. BOEM. We hebben 1.10u moeten wachten, en dus heb ik Sudoku gespeeld in de finse-metro (ja het krantje). Die conducteur riep om de zoveel tijd vanalles door de intercom, maar gelukkig had ik een fins meisje naast me zitten wat alles netjes voor mij vertaalde :)
Ik was dus een uur te laat, maar om dat te compenseren mochten we ook een uur eerder naar huis. Net als op maandag trouwens. We moesten om 16u het kantoor verlaten, want de vloer zou worden gepoetst. Daar had natuurlijk niemand problemen mee :)

Zo jongens, we zijn al bij de laatste dag van dit verslagje. Woensdag (gisteren dus) ben ik voor de laatste keer naar de fysio geweest. Nog even een uurtje een flinke massage gehad (potjandorie nu heb ik hendig spierpijn), maar mn armpje mag nu weer op-en-top gebruikt worden.
Nu kan ik de wereld weer onveilig gaan maken :)

Ik zal het bericht niet langer maken dan nodig ;) Ik wil even zeggen dat ik niet weet of het heimwee is, maar af en toe (steeds vaker) denk ik dat iemand zie van nederland. Dan denk ik ‘heeee, die lijkt hendig op die-of-die’, maarja, dat kan natuurlijk niet. Maar toch.
Ik zal proberen mijn volgende blok nog voor mn verjaardag te schrijven :) Ik kan niets beloven, maar ik ga het proberen :)

Lieve thuis-blijvers, hou jullie allemaal taai! Gedraag jullie! Dan doe ik dat ook ;)

Heel veel liefs, XXXXXXXXXX
Ierke
http://picasaweb.google.com/irabaggen

Ooh en Jupijntjes: bedankt voor de verjaardagskaart! Hij heeft al een mooi plekje op mn kamer :) Dankjewel!